Na kanapie siedzi miś, miś wam łapkę poda dziś

             Diabeł nie śpi z byle kim, jak napisał Stanisław Jerzy Lec. Ale jeśli już, to na pewno lepiej się przespać na wygodnej i odlotowej kanapie, niż na pryczy. 

             Studio projektowe z Antwerpii (Belgia), proponuje takie „cuś”. Jest to część instalacji (jeden z pięciu kotów) zamontowanej w 2010 r. Zwiedzający mogli usiąść na tym 3,5 m zwierzaku, a całość nazwana została „Słodka zemsta”. 

 

            Autorem tej czekoladowej kanapy „Let Them Eat Art.” jest artysta Leandro Erlich. To chyba rzadkli przypadek, gdy zwiedzający ekspozycję zjedli eksponat. 

             Te ogromne kanapy zostały w 2010 r. były atrakcją turystyczną Wielkiej Brytanii. Ich długość wynosiła około 10 m, a pomysłodawcą był National Trust. Zostały wykonane na bazie słomy, później pokrytej przycinaną trawą. Stały około miesiąca czasu. 

               „East meets West” to projekt Tonio de Roover. W sensie wizualnym jest to obiekt rzeźbiarski, który odnosi się do „latającego dywanu”, usiłującego poderwać się z ziemi. Miał zachęcać, aby usiąść, porozmawiać lub czytać. 

 

            Ten mebel zaprojektował Gaetano Pesce i pokazał na „Milan Design Week” w 2009 r. Kanapa tworzy w salonie iluzję scen górskich, w tym wodospadów i poszarpanych szczytów. 

 

           „Czyż to nie jest romantyczne”? Tak swoją kanapę nazwał włoski projektant Maurizio Galante. Wystawił ją w w Köln , w 2013 r.

           No chyba „romantyczne” nie jest, strach się bać!

 

            To największa w historii kanapa z piasku. Została zbudowana przez Andrew Robertsona w Londonie, z okazji odbywającego się tam maratonu.

              Ta kanapa, wykonana z bryły betonu, została zbudowana przez brytyjską firmę „Szary Beton” jako pokaz nowych, precyzyjnych technik formowania. Odlew jest wzmocniony włóknem szklanym, poduszki są jego częścią. Jej wymiary są imponujące, długość kanapy wynosi ponad 15 m.