Pies rasy akita, wabiący się Hachiko,
należał do Hidesamuro Ueno, profesora z wydziału rolnictwa Uniwersytety
Tokijskiego. Codziennie rano odprowadzał swojego pana, gdy ten wychodził do
pracy, a wieczorami witał go na pobliskiej stacji kolejowej. W 1925 r. Ueno
niespodziewanie zmarł, a pies przez kolejne 10 lat czekał przy stacji na
swojego pana.
Były student profesora Ueno
często odwiedzał psa i opublikował kilka artykułów opisujących niezwykłą
lojalność Hachiko. Jeden z takich tekstów, opublikowany w dzienniku Asahi
Shimbun w 1932 r., spowodował ogólnokrajowe nagłośnienie niecodziennej wierności
czworonoga. Od tej pory zaczął być stawiany jako przykład wzorowej lojalności w
stosunku do rodziny. Znany japoński artysta stworzył rzeźbę przedstawiającą
psa, a w całym kraju odrodziło się zainteresowanie rasą akita.
Hachiko zmarł 8 marca 1935 r. z
powodu robaczycy serca i płuc. Jego spreparowane szczątki są przechowywane w
National Science Museum w Ueno w Tokio. W kwietniu 1934 r., na stacji Shibuya
została odsłonięta brązowa figura przedstawiająca tego psa.
Podczas II wojny światowej pomnik
został przetopiony w ramach gospodarki wojennej. W 1948 r. Stowarzyszenie dla
Odtworzenia Pomnika Hachikō zamówiło drugą figurę u Takeshi Ando, syna
nieżyjącego już twórcy pierwotnego pomnika. Nowa figura, odsłonięta w sierpniu
1948 r., znajduje się w miejscu będącym popularnym punktem spotkań. Jedno z
pięciu wyjść ze stacji Shibuya, znajdujące się w pobliżu pomnika, zostało
nazwane „Hachiko-guchi” („wyjście im. Hachiko”).
Podobny pomnik znajduje się w
miejscu urodzenia Hachikō, przed stacją Odate. W 2004 r. przed Muzeum Psów
Akita w Odate została wzniesiona nowa figura przedstawiająca Hachikō,
wykorzystująca oryginalną kamienną podstawę figury z Shibuya.
Dowodem jego niesłabnącej
popularności jest program radiowy z 1994 r., wyemitowany przez stację CBN.
Dziennikarzom udało się odzyskać dźwięk szczekającego Hachiko z fragmentów
starych, mocno zniszczonych nagrań. Po wielkiej kampanii reklamowej materiał
został wyemitowany w 59. rocznicę śmierci psa. Zgromadził przed
radioodbiornikami miliony słuchaczy, którzy ze wzruszeniem posłuchali głosu najwierniejszego
psa w całej Japonii, a kto wie, czy nie na świecie.
Życie Hachiko stało się kanwą
filmu z 1987 r. pod tytułem „Hachikō Monogatari”. Był to wielki hit studia
Shochiku Kinema Kenkyū-jo. W 2009 r. na ekrany kin wszedł amerykański remake tego
filmu „Mój przyjaciel Hachiko”, który wyreżyserował Lasse Hallström, a w roli
profesora wystąpił Richard Gere. Muzykę do filmu skomponował Jan Kaczmarek, a
wykonała ją Polska Orkiestra Radiowa.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz