Łączenie różnych form plastycznych
nie jest czymś nowym, stanowi z jednej strony o rozwoju sztuki, a z
drugiej jest poszukiwaniem osobowości twórcy, jego indywidualności.
Don Hong Oei (Don Hong-Oai) urodził
się w 1929 r. w Kantonie (Chiny), ale większość swojego życia
spędził w Sajgonie. Gdy był dzieckiem, rodzice wysłali go do
fotografa na „naukę zawodu”. Połknął bakcyla fotografii, a
jego pasją stał się krajobraz.
W 1979 r., już po wojnie
wietnamskiej, nielegalnie wyemigrował do USA. Mieszkał w dzielnicy
Chinatown w San Francisco, gdzie otworzył małe studio
fotograficzne. Potem udał się do Chin, gdzie zgłębiał tajniki
piktorializmu. Dalej najbardziej interesował go krajobraz.
Fotografia piktorialna polega na
indywidualnej ingerencji artysty w każdą wykonaną przezeń
odbitkę, tj. na zerwaniu z mechanicznym procesem pozytywowym.
Zamiast migawkowej fotograficznej rejestracji powstaje syntetyczne
dzieło sztuki. Artysta stosuje techniki szlachetne: gumę, olej,
bromolej i przetłok. Techniki te pozwalały na punktowe zmiany
tonalne, kontrolowanie szczegółowości obrazu. Artyści często
pozostawiają ślady pędzla lub miękkie faktury na fotografiach.
Wykorzystuje się również specjalne filtry oraz nasadki na
obiektywy. Od 1898 r. zaczęto stosować szorstkie papiery do
drukowania, co pozwalało uzyskać efekt lekkiego rozmycia.
Fotografie piktorialne przypominają często obraz, rysunek lub
grafikę. Większość zdjęć jest czarno-biała lub wykonana w
sepii.
W Azji piktorializm pojawił się w w
1940 r. w Hong Kongu. Jeden z najbardziej znanych praktyków tego
stylu był Long Chin San, nauczyciel Hong Oei.
Don Hong Oei był jednym z ostatnich
fotografów pracujących w azjatyckim stylu piktorializmu. Otrzymał
wiele nagród, osiągnął światową sławę, ale tylko wśród
koneserów i znawców fotografii. Dopiero w ostatnich latach życia,
jego fotografie stały się znane szerszemu kręgowi odbiorców.
Don Hong Oei zmarł w czerwcu 2004 r.
Piktorializm - to trochę nasz dzisiejszy, ale dobry - photoshop.
OdpowiedzUsuń