Tą nazwą określana jest tradycyjna,
japońska forma poetycka, miniatura wyrosła na gruncie filozofii
Zen. Za jego twórcę uważa się Matsuo Bashō, który żył w
okresie Edo (XVII w.)
Tradycyjne Haiku składa się z 17
sylab, podzielonych na trzy części znaczeniowe po 5, 7 i 5 sylab.
Oryginalne haiku, pisane po japońsku, składa się z jednej ciągłej
linijki, a podział na trzy wersy stosuje się tylko w tłumaczeniach
tekstu japońskiego oraz w oryginalnych utworach w językach innych
niż japoński.
Ważnymi elementami klasycznego haiku
są:
kigo – („słowo na temat pory
roku”) odniesienie do pory roku lub dnia
kireji – („cięcie”) podział
wiersza na dwie, w pewnym stopniu niezależne części (w językach
innych niż japoński zaznaczane myślnikiem, wykrzyknikiem, etc.)
Haiku moje, grafika z netu...
No - Włodziu! - wstydź się, żeby podawać na swoim blogu, definicję?! Zamiast swoje wiersze, pisane w tej formie! Przecież troszkę ich masz, w swoim dorobku. Nie bądź taki skromny - pochwal się!
OdpowiedzUsuńOt i jeb...ja się odrobinkę! - bo nie zauważyłam, wiersza, ale tylko jeden?!
OdpowiedzUsuń