Igranie ze śmiercią

            Zaginieni podczas wyprawy na Broad Peak himalaiści Tomasz Kowalski i Maciej Berbeka zostali uznani za zmarłych, ale nie jest to pierwszy przypadek, gdy nie odnajduje się ciał wspinaczy.  

            W 1992 r. w drodze na szczyt Kanczendżongi zginęła jedna z najwybitniejszych polskich himalaistek, Wanda Rutkiewicz (była pierwszą kobietą, która zdobyła K2). W górach śmierć poniósł także Jerzy Kukuczka, który spadł w 1989 r. w dwukilometrową przepaść w trakcie wspinaczki na  Lhotse.

            Himalaizm do wspinaczka ekstremalna, igranie ze śmiercią. Wychodząc w góry wspinacze nigdy nie wiedzą, czy wrócą. Po co to robią? Po co zdobywają szczyty ryzykując życiem, sami sobie stawiając coraz większe bariery do pokonania? 

            Adrenalina? Sprawdzenie siebie i swoich możliwości? Wszytko po prochu! Idą w góry, bo te po prostu są! Prowokują!

            Czasem widzą jakby ostrzeżenie - widmo Brockenu. Jest to rzadkie zjawisko optyczne spotykane w górach, polegające na zaobserwowaniu własnego cienia na chmurze znajdującej się poniżej obserwatora. Zdarza się, że cień obserwatora otoczony jest tęczową obwódką zwaną glorią.

            Zjawisko obserwowane jest najczęściej w wyższych górach w warunkach, gdy obserwator znajduje się na linii pomiędzy słońcem a chmurą, która położona poniżej obserwatora odgrywa rolę ekranu. „Mamidło” daje również efekt pozornego powiększenia cienia obserwatora.

            Zjawisko nazywane „widmem Brockenu" po raz pierwszy opisał Johann Esaias Silberschlag w 1780 r. Nazwa pochodzi od szczytu Brocken w górach Harz, gdzie było zaobserwowane.

            W Polsce zjawisko to było obserwowane w Tatrach, Karkonoszach i Bieszczadach. Wśród taterników istnieje przesąd mówiący, że człowiek, który zobaczył widmo Brockenu, umrze w górach. Wymyślił go w 1925 r. i spopularyzował Jan Alfred Szczepański. Ujrzenie zjawiska po raz trzeci „odczynia urok”, co więcej obiecuje bezpieczeństwo w górach, jakby opiekę.

            Zabrakło jej zaginionym himalaistom.