Trzej królowie,monarchowie, a nawet dwunastu

            Trzej Królowie, Trzej Mędrcy, Trzej Magowie − według tradycji chrześcijańskiej osoby, które podążały za Gwiazdą Betlejemską i złożyły hołd nowo narodzonemu Jezusowi Chrystusowi. Tradycyjnie uznawani są za świętych w katolicyzmie, prawosławiu oraz w starożytnych Kościołach Wschodu.

Jedyna informacja o mędrcach znajduje się w Ewangelii Mateusza (2,1-12), gdzie nie podano ich liczby, jest mowa jedynie o darach – złoto, kadzidło i mirra. Biblia nie wymienia również ich imion. W zachodnim chrześcijaństwie popularnie nazywani są imionami Kacper, Melchior i Baltazar według tradycji, jaka narodziła się w średniowieczu.

            Te imiona pojawiły się po raz pierwszy ok. roku 520 na mozaice zdobiącej bazylikę San Apollinare Nuovo w Rawennie, która wówczas była stolicą posiadłości bizantyńskich w Italii. Nad postaciami umieszczono napisy: „Balthassar, Melchior, Gaspar”. Podaje je później teolog angielski, Beda Czcigodny (675–735).

            Wcześniej wszędzie określano mędrców innymi imionami. Koptowie w Egipcie podawali ich aż dwanaście. U Greków mędrcy nazywali się Apellicon, Amerim i Serakin; u Syryjczyków: Kagpha, Badalilma i Badadakharida; u Etiopczyków: Ator, Sater i Paratoras.

             W XV w. zaczęto uważać, że nie wszyscy przybyli ze Wschodu, lecz pochodzili z trzech kontynentów: Azji, Afryki i Europy. Kacper uważany jest za Murzyna, Melchior symbolizował Azję, a Baltazar Europę. Podłożono również symbolikę pod ich dary i odpowiedni ubiór. Kacper miał Dzieciątku Jezus ofiarować kadzidło, jako symbol boskości, Melchior - złoto, jako symbol władzy królewskiej, zaś Baltazar - mirrę, jako zapowiedź męczeńskiej śmierci.

            Do przyjęcia konkretnej daty świętowania Objawienia Pańskiego (tak brzmi poprawna nazwa Święta Trzech Króli) przyczynił się prawdopodobnie kult pogański. W Egipcie 6 stycznia obchodzono święto narodzenia boga światła. Oddawano wtedy szczególną cześć Nilowi, z którego czerpano wodę, wierząc, iż w nocy przemienia się w wino. Szybko Kościół „zawłaszczył” to święto. Pojawiały się motywy chrztu Pańskiego i cudu w Kanie Galilejskiej. Ostatecznie na Wschodzie 6 stycznia wspominano: narodzenie Jezusa w Betlejem, pokłon Magów, chrzest w Jordanie i cud w Kanie.

             Na Zachodzie uroczystość Objawienia Pańskiego datuje się od końca IV w. (oddzielnie od Bożego Narodzenia).

 

            Umarł król, niech żyje król! Sama nazwa monarchy „król” pochodzi od imienia Karola Wielkiego (ok. 742 - 814). Insygnia królewskie to już nie mirra, kadzidło i złoto, a korona, berło i jabłko.

            Gdyby puścić „wodza fantazji” to „królów ci u nas dostatek!