Bierzcie wzór panowie (p)osłowie i panie posłowie

             Sir Isaac Newton (ur. 25 grudnia 1642 r. lub 4 stycznia 1643 r. w Woolsthorpe-by-Colsterworth, zm. 20 marca 1726 lub 31 marca 1727 r. w Kensington) uważany jest za ojca nowoczesnej fizyki. To również matematyk, astronom, filozof, historyk, badacz Biblii i alchemik.

W swoim słynnym dziele „Philosophiae naturalis principia mathematica” (1687 r.) jako pierwszy przedstawił prawo powszechnego ciążenia, a także prawa ruchu leżące u podstaw mechaniki klasycznej. Niezależnie od Gottfrieda Leibniza przyczynił się do rozwoju rachunku różniczkowego i całkowego.

            Również jako pierwszy wykazał, że te same prawa rządzą ruchem ciał na Ziemi, jak i ruchem ciał niebieskich. Jego badania doprowadziły do rewolucji naukowej i przyjęcia teorii heliocentryzmu jako obowiązującej. Badał naturę światła, zajmował się pomiarami prędkości dźwięku w powietrzu, ogłosił teorię pochodzenia gwiazd, matematycznie opisał zjawisko pływów morskich.

            Sformułował trzy zasady dynamiki, które są kamieniem węgielnym w rozumieniu zjawisk zachodzących w materialnym świecie. 

 

            Jego codzienne życie nie było jednak tak „dynamiczne” jak dociekania naukowe.

Newton był członkiem Parlamentu w latach 1689 -1690 i w 1701 r., ale jego jedyne udokumentowane wystąpienie dotyczyło zażalenia na zimne powietrze w sali posiedzeń.      

           Spytał, czy można zamknąć okno.