August Agbola O'Brown lub August
Agbola Browne (ur. 22 lipca 1895 na terenie dzisiejszej Nigerii, zm.
ok. 1976 w Wielkiej Brytanii) był jedynym czarnoskórym uczestnikiem
Powstania Warszawskiego.
Do Polski trafił w 1922 roku i
zamieszkał w Warszawie przy ulicy Złotej. Z zawodu był muzykiem
jazzowym - perkusistą, pracował w warszawskich nocnych lokalach.
Ożenił się z Polką. Miał z nią dwoje dzieci - Ryszarda (ur.
1928) i Aleksandra (ur. 1929). W czasie okupacji chciał działać w
konspiracji, ale na przeszkodzie stanął jego kolor skóry. Nie
chodziło o rasizm, a o rozpoznawalność. W końcu został
kolporterem prasy podziemnej. Pomagał ukrywającym się, a
utrzymywał handlując sprzętem elektrycznym.
W 1949 roku zgłosił się do ZBoWiD-u.
I w ankiecie personalnej napisał, że brał udział w obronie
Warszawy w 1939 roku, a także w Powstaniu Warszawskim. Opisał, ze
nosił pseudonim „Ali”, należał do oddziału dowodzonego przez
kaprala Aleksandra Marcińskiego („Łabędź”) oraz walczył na
terenie Śródmieścia. Historycy ustalili, że chodziło o batalion
„Iwo”.
Potwierdził to Jan Radecki ps.
„Czarny”, który widział czarnoskórego mężczyznę w
dowództwie batalionu „Iwo” przy ul. Marszałkowskiej 74.
Brak jest informacji na temat losów
Augusta Browne'a w pierwszych latach po powstaniu. W 1949 roku był
zatrudniony w Wydziale Kultury i Sztuki Zarządu Miejskiego w
Warszawie. Potem dalej grał jazz w warszawskich restauracjach. W
1958 roku zniechęcony ekspansją komunizmu i otaczającą go
rzeczywistością, wyemigrował z rodziną do Wielkiej Brytanii.
Był niewątpliwe bardzo barwną
postacią. Ponoć znał pięć języków, ubierał się dość
kolorowo, zawsze w kapeluszu borsalino. Całości dopełniała
dyplomatka i złoty sygnet.
Ci co go pamiętali podkreślali
również jego typowo „polską cechę” - wódkę pił jak nasi
rodacy.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz